آسان بار پل ارتباطي شركت هاي حمل و نقل و رانندگان

به گفته رييس سابق سازمان راهداري و حمل و نقل،بارزترين علت ايجاد نارضايتي كاميون داران عدم تعادل در تعريف بار،كرايه و تقاضا است.

كشاورزيان گفت: تن بر كيلومتر قابليت اجرايي شدن در ايران را ندارد و نمي توان مشكلات را با آن حل كرد چرا كه تنوع كالاها بسيار بالا است و تعداد كاميون ها نسبت به عرضه بار بيشتر شده است و همچنين نحوه قيمت گذاري شركت ها بر اساس نوع كالا و مسير جاده اي و ... متفاوت است.همه اين عوامل باعث ايجاد نارضايتي در بين كاميون داران شده است.اما با افزايش و توسعه وضعيت اقتصادي و افزايش بار مي توان اين عدم تعادل در عرضه و تقاضا را از بين برد.

تنوع كالاها باعث شد تا در سال 69 بخش حمل و نقل به اين نتيجه برسد كه كرايه ها بين راننده و شركت به صورت توافقي باشد.از دلايل اين تصميم گيري مي توان به موارد زير اشاره كرد:

1-وضعيت جاده هاي كشور متفاوت است و گاهي سخت و گاهي جاده بسيار هموار است.

2-ايران كشوري چهار فصل است به اين صورت كه شايد در فصل تابستان شرايط جاده و باري بسيار خوب باشد اما در زمستان اين وضعيت كمي سخت تر مي شود.

3-بعضي كالاها حجم بالايي دارند اما با وزن مخصوص پايين تر

اين عوامل باعث ايجاد توافق بين رانندگان و شركت ها شد كه به صورت توافقي هر سال درصد كرايه را تا حدودي افزايش دهند.

در سال 96 افزايش كرايه اعمال نشد و كرايه ها بر همان توافق سال 92 و 93 استوار بود كه به دليل ركود بازار و كم باري بود، در حالي كه در چند سال اخير به دليل تورم اقتصادي، بالارفتن هزينه هاي زندگي و تعميرات خودرو،نداشتن بيمه بازنشستگي، رانندگان در زندگي با مشكلاتي مواجه شده اند و اعتراض هاي شديد تري را از آنان شاهد بوديم.

مشكل ديگر وجود دلال ها و واسطه گران است كه با چانه زني، راننده را متقاعد مي كنند به قبول كردن كرايه و راننده گاهي اگر مبالغ درخواستي آنان را قبول نكند بار را از دست مي دهد چرا كه راننده ديگر بار را دريافت مي كند.

مشكل بعدي نبودن ثبات در عرضه بار در فصل هاي مختلف سال است كه به دليل ايجاد عدم تعادل در عرضه و تقاضاي كالا است.

گاهي در يك بازه زماني مشخص محصولات كشاورزي يك منطقه آماده بارگيري است و همزمان منطقه اي ديگر نياز زيادي به كاميون دارد كه باعث بر هم خوردن تعادل مي شود، و شايد در زمان ديگري به طور كلي بار بسيار كم باشد.

كشاورزيان همچنان بيان كرد كه يكنواختي در كشور هاي اروپايي بيشتر است به طوري كه به دليل شرايط مناسب اقتصادي در هر زمان توليد وجود دارد اما در ايران گاهي كاميون داران به دليل نبود بار مجبورند مسير برگشت را خالي طي كنند.

در نتيجه بايد با رشد اقتصادي كشور و رونق دادن به آن مشكل عرضه و تقاضا را حل و تعادل را برقرار كنيم تا توزيع بار براي كاميون داران يكسان باشد.زيرا زماني كه شرايط اقتصادي و وضعيت درامد در بين يك قشر مناسب باشد اينگونه اعتراضات ايجاد نمي شود و جامعه از نظر رواني در سلامت به سر مي برد.

به گفته رييس سابق سازمان راهداري و حمل و نقل،بارزترين علت ايجاد نارضايتي كاميون داران عدم تعادل در تعريف بار،كرايه و تقاضا است.

كشاورزيان گفت: تن بر كيلومتر قابليت اجرايي شدن در ايران را ندارد و نمي توان مشكلات را با آن حل كرد چرا كه تنوع كالاها بسيار بالا است و تعداد كاميون ها نسبت به عرضه بار بيشتر شده است و همچنين نحوه قيمت گذاري شركت ها بر اساس نوع كالا و مسير جاده اي و ... متفاوت است.همه اين عوامل باعث ايجاد نارضايتي در بين كاميون داران شده است.اما با افزايش و توسعه وضعيت اقتصادي و افزايش بار مي توان اين عدم تعادل در عرضه و تقاضا را از بين برد.

تنوع كالاها باعث شد تا در سال 69 بخش حمل و نقل به اين نتيجه برسد كه كرايه ها بين راننده و شركت به صورت توافقي باشد.از دلايل اين تصميم گيري مي توان به موارد زير اشاره كرد:

1-وضعيت جاده هاي كشور متفاوت است و گاهي سخت و گاهي جاده بسيار هموار است.

2-ايران كشوري چهار فصل است به اين صورت كه شايد در فصل تابستان شرايط جاده و باري بسيار خوب باشد اما در زمستان اين وضعيت كمي سخت تر مي شود.

3-بعضي كالاها حجم بالايي دارند اما با وزن مخصوص پايين تر

اين عوامل باعث ايجاد توافق بين رانندگان و شركت ها شد كه به صورت توافقي هر سال درصد كرايه را تا حدودي افزايش دهند.

در سال 96 افزايش كرايه اعمال نشد و كرايه ها بر همان توافق سال 92 و 93 استوار بود كه به دليل ركود بازار و كم باري بود، در حالي كه در چند سال اخير به دليل تورم اقتصادي، بالارفتن هزينه هاي زندگي و تعميرات خودرو،نداشتن بيمه بازنشستگي، رانندگان در زندگي با مشكلاتي مواجه شده اند و اعتراض هاي شديد تري را از آنان شاهد بوديم.

مشكل ديگر وجود دلال ها و واسطه گران است كه با چانه زني، راننده را متقاعد مي كنند به قبول كردن كرايه و راننده گاهي اگر مبالغ درخواستي آنان را قبول نكند بار را از دست مي دهد چرا كه راننده ديگر بار را دريافت مي كند.

مشكل بعدي نبودن ثبات در عرضه بار در فصل هاي مختلف سال است كه به دليل ايجاد عدم تعادل در عرضه و تقاضاي كالا است.

گاهي در يك بازه زماني مشخص محصولات كشاورزي يك منطقه آماده بارگيري است و همزمان منطقه اي ديگر نياز زيادي به كاميون دارد كه باعث بر هم خوردن تعادل مي شود، و شايد در زمان ديگري به طور كلي بار بسيار كم باشد.

كشاورزيان همچنان بيان كرد كه يكنواختي در كشور هاي اروپايي بيشتر است به طوري كه به دليل شرايط مناسب اقتصادي در هر زمان توليد وجود دارد اما در ايران گاهي كاميون داران به دليل نبود بار مجبورند مسير برگشت را خالي طي كنند.

در نتيجه بايد با رشد اقتصادي كشور و رونق دادن به آن مشكل عرضه و تقاضا را حل و تعادل را برقرار كنيم تا توزيع بار براي كاميون داران يكسان باشد.زيرا زماني كه شرايط اقتصادي و وضعيت درامد در بين يك قشر مناسب باشد اينگونه اعتراضات ايجاد نمي شود و جامعه از نظر رواني در سلامت به سر مي برد.